Ramon Rubialek askatasun gabetuta hainbeste denbora egotea nola gainditu daitekeen kontatzen du gogoeta gisa: "Espetxeko egonaldia zahartzen jakitearen antzeko zerbait da. Urteak aurretik pasatzen zaizkizu, bata bestearen atzetik, eta zailena hori onartzea da. Kondena gainean duzunean, beti gogoan izan behar duzu bete ahal izateko. Eta denbora pasatzen utzi behar da. Aldea da presoa beti edozein aldetatik alde egiteko aukeraren bila dabilela". Eta urte haietan bizitakoa gogora ekarriz, eta Espainia demokratikoaren ikuspuntutik, honako hau ondorioztatu zuen:"Ikusi dudan guztia berez inoiz ez zen gertatu behar, inoiz ere ez (…) Ez dut nahi inork pairatzea halako torturarik, ezta torturatzaileek ere, inork ere ez; ea hau baliagarria izaten den, aurretik doa…". (Ramon Rubial, 1986)