1975eko azaroaren 20an, Francisco Franco diktadorea hiltzean, Espainiako historiako garai berri bati eman zitzaion hasiera. Ramon Rubialek hezurmamitu zuen lehenengo frankismoaren espetxeetan eta gero erbestean bizia utzi zuten eta aldi berrian goraipatzeko moduko eskuzabaltasunez rol nagusia jokatu zuten espainiar hiritarren belaunaldi hura. Inolako zalantzarik gabe jarri zuten etorkizuna aske bizi ahal izatea hainbeste urtetako jazarpenaren eta sufrimenduaren ondoren mendeku hartzearen gainetik. Ez ziren ezinikusira lerratu. Askatasun politikoaren idealen alde bizia eman izanak eman ohi duen asmoen bikaintasunarekin egin zioten aurre aldi berri honi gerra galdu zuten militante zaharrek, eta, batez ere, etorkizunera ateak zabalik zituen gogo-aldarteaz. Espainiako gizarteak gaur egun oraindik ez du behar bezala aitortu aldarte hura. Espiritu horixe bera aurkitu dezakegu historiako beste buruzagi handi batzuengan.